Zo, na ruim twee maanden dan toch maar een stukje geschreven voor jullie! Ik merk regelmatig dat het voor vele in Nederland niet duidelijk is waarom of waar ik ben. Ik heb aardig veel bewogen dagen gehad, dus dit kan ik me goed voorstellen. Nou bij deze!

Vanuit het land waar de giftige slangen en gigantische spinnen geen uitzondering zijn en de koalabeertjes en kangoeroe's spotten een gewoonte is geworden.

Eindelijk mag ik dan zeggen dat ik mijn plekje in Australië heb gevonden! Na een, toch wel helse twee maanden, heb ik me kunnen settellen in Rainbow beach. Een heerlijk dorp aan het strand, waar de kwallen in even grote aantallen voorkomen als de dolfijnen en waar de zon elke dag schijnt.

Om voor jullie even een "korte" uitleg te geven over de bewogen afgelopen twee maanden. Vanuit het koude Nederland ben ik geland in Sydney. Een grote, naar mijn mening, overschatte stad. Prachtige haven en het opera house is ook bijzonder om te zien. Ik vond het hier helaas te duur en te druk, dus ben ik na een week al naar Brisbane gevlogen. In de hoop op een baan heb ik een maand in Brisbane in een hostel gezeten. Helaas hoorde ik overal een dikke Nee of gooien ze je CV weg zodra je je ook maar omdraaid. Met veel geluk heb ik een baan gevonden als manager van een kebabshop. Met veel vreugde heb ik een kleine twee weken gewacht om te kunnen verhuizen naar Redbank Plains om aan de slag te gaan. Ik kon bij een australische familie inwonen waar na één dag al duidelijk was dat ik daar niet op mijn plek was. Het bleken drugsverslaafde te zijn en na een hijgende man boven mijn bed, terwijl ik lag te slapen, ben ik de volgende ochtend meteen vertrokken. Terug in Brisbane heb ik gewerkt voor mijn accomodatie en na een week een baantje gevonden in de Outback van Queensland. Met vol hoop en goede moed ben ik hiervoor naar Townsville gevlogen en heb ik een 8 uur durende bus gepakt het binnenland in. Met een volwaardige cultuurshock ben ik aan de slag gegaan bij een roadhouse, een hotel, pub en bottleshop in één. De eigenaresse bleek vooral erg stug en dulde geen tegenspraak, haar zoon, de manager, was een alcoholist. Geen ideale situatie, maar heb mijn uiterste best gedaan mij in de lokale bevolking te mengen, vrienden te maken en mij aan te passen. De manager had er nog al een handje van om tegen je te schreeuwen waar gasten bij waren en bij de eigenaresse kon je werkelijk niks goed doen. Slapen met het licht aan vanwege de giftige dieren, kikkers en slangen in de wc, dodelijke spinnen in het zwembad en dengue muggen. Ik heb me de grond in laten trappen, me minderwaardig gevoelt, meer dan eenzaam gevoelt, tussendoor gelachen, gehuild en mijn best gedaan. Met verdriet in mijn hart kerst in de outback geviert en uit het niets ontslagen om kwart over twaalf op nieuwjaarsnacht. Op drie Januari heeft de eigenaresse mij op straat gezet en heb ik geprobeerd een lift te vinden richting het vliegveld. Na tien uur lang zitten, staan, huilen en schelden langs de weg heb ik een lift gevonden naar Mount Isa. Dit was helaas nog verder de outback in, maar had wel een vliegveld. Na een nachtelijke rit van 3 uur Mount Isa bereikt en een hotel moeten pakken. Hier ben ik twee nachten gebleven. Ik heb leuke dingen gezien, gedaan en vooral bijgekomen van alle ervaringen, spanningen en emoties. Na twee heerlijke nachten geschokt wakker geworden, 8 uur in de ochtend, terwijl mijn vliegtuig om 9 uur zou vertrekken. Mijn mobiel was door de hitte midden in de nacht kapot gegaan waardoor ik geen wekker meer had. Gelukkig na veel stress het vliegtuig mogen halen en weer geland in Brisbane. Vanuit hier heb ik een baan gevonden in Rainbow beach en ben ik na één nacht met de bus vertrokken.

Na duizend verschillende emoties (soms op één dag), veel levenservaring, zelfkennis en een meer dan lege bankrekening, mag ik dan eindelijk zeggen dat ik het naar mijn zin heb!

Lang leve doorzettingsvermogen????